Zofia Jachimecka, z d. Godzicka (ur. 29 marca 1886 w Krakowie, zm. 24 sierpnia 1973 tamże) – polska tłumaczka z języka francuskiego i włoskiego, m.in. sztuk Carla Goldoniego i Luigiego Pirandella oraz Pinokia Carla Collodiego. W 1901 poznała swojego przyszłego męża Zdzisława Jachimeckiego, z którym zaręczyła się potajemnie w 1902, a wyszła za mąż 7 września 1908 w Krakowie. Była słuchaczką wykładów z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Razem z mężem prowadziła w ich mieszkaniu przy ul. Grodzkiej w Krakowie popularny salon artystyczny. Wielokrotnie pozowała takim artystom, jak Teodor Axentowicz, Leon Chwistek, Józef Czajkowski, Xawery Dunikowski, Wojciech Kossak, Konstanty Laszczka Józef Mehoffer, Józef Pankiewicz, Ludwik Puget, Andrzej Stopka, Józef Szperber, Karol Tichy, Antoni Waśkowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz. W okresie międzywojennym przetłumaczyła kilkadziesiąt, często „lżejszych”, sztuk, przede wszystkim dla krakowskich teatrów, czynną tłumaczką była także po II wojnie światowej. W 1960 otrzymała Nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekłady z języka francuskiego i włoskiego. W roku 2023 została uhonorowana Nagrodą Literacką im. Leopolda Staffa w kategorii „In memoriam”. Jest pochowana na cmentarzu Rakowickim (kwatera CC-płn-po lewej Lutosławskich).